Czego uczymy

1. Walc Angielski ( takt 3/4, tempo 29-30 taktów na minutę)

Jest prostym rytmicznie tańcem towarzyskim, jednakże wymaga od partnerów ogromnej sprawności fizycznej. Walc angielski jak sama nazwa wskazuje pochodzi z Anglii i po raz pierwszy został zatańczony pod koniec 1921 roku. Jego ruchy i obroty wskazują na to, że jego ojcem był walc wiedeński. Tempo 29-30 taktów na minutę.

2. Tango (takt 2/4, tempo 32-33 takty na minutę)

Do Europy przybyło jako taniec latynoamerykański, jednakże z powodu bliskości partnerów zaliczany jest do tańców standardowych. Historia dowodzi, że pochodzenie swe zawdzięcza nie jednej rasie i krajowi. Kształtowanie trwało wieki, a nasycały je elementy tańców niewolników afrykańskich. W europie tango zatańczono po raz pierwszy w 1907 roku. W 1913 r. londyński dziennik "Times" ocenił tango jako w najwyższym stopniu nieprzyzwoite. Papież potępił ten taniec, a cesarz niemiecki zabronił go tańczyć swoim gościom. Radośc tańczenia tanga była tak ogromna, iż nie zważano na tego typu zakazy. Charakterystyczny jest kontrast pomiędzy ruchem twardym i miękkim, w pewnym sensie naśladuje ruchy dzikich kotów. Posiada specyficzną atmosferę, pełną niepokoju, gwałtownych i nieoczekiwanych zwrotów ciała. W wykonaniu zaawansowanych par tango posiada ukrytą treść, czasami prawie dramatycznego napięcia, to konflikt rozgrywający się tanecznie i do końca nie rozwiązany. To nie tylko taniec - to styl.

3. Walc Wiedeński (takt 3/4, tempo 60 taktów na minutę)

Po raz pierwszy został zatańczony przez arystokratę w 1815 roku, kiedy to trwał Kongres Wiedeński. Od tego momentu Wiedeń stał się stolicą walca. Ojcem chrzestnym poprzez swoją udaną muzykę był Johann Straus Dzięki niemu zapoczątkowany został rozwój tańca towarzyskiego w Europie. Tak romantyczny jak walc angielski, lecz dwa razy szybszy, tańczony równym wirującym ruchem i nie posiadający wielu figur. Do dziś chętnie tańczony, jako tradycyjne rozpoczęcie wesela przez Państwo Młodych a także rozpoczęcie wielu bali i studniówek jako pierwszy po Polonezie.

4. Foxtrot (takt 4/4, tempo 29-30 taktów na minutę)

Foxtrot to angielskie określenie oznaczające krok lisa. Bardzo modny na początku naszego wieku, prawdziwie dowolny, nie mający ustalonych reguł. Gdy aktor Harry Fox wprowadził w swoim zespole kroki kłusujące, a nauczyciele go wygładzili, zyskał swój styl i charakter. Taniec ten odróżnia chłopca od mężczyzny. Obserwując tancerzy odnosi się wrażenie gładkości i pewności ruchu. Tak jak walc angielski jest typowym tańcem angielskim i oceniany jako najtrudniejszy taniec standardowy, chociaż bazuje na podstawowych figurach chodzenia, być może dlatego, że charakterem swym symbolizuje parę małżeńską po wielu szczęśliwie przeżytych latach.

5. Quickstep (takt 4/4, tempo 50-53 taktów na minutę)

Narodził się w Ameryce z onestep i rag. W 1914 roku przybył do Anglii. Jest to szybka odmiana fokstrota, tryskająca energią, odmiennym stylem i charakterem, zaproponowana na kongresie nauczycieli tańca w 1924r. Symbolizować może młodych ludzi pełnych radości życia, cieszących się każdą wspólnie przeżytą chwilą poprzez podskoki, kroki biegane, szybkie zmiany kierunku, figury obrotowe i progresywne. Wymaga niezłej kondycji i dobrego opanowania własnej równowagi, zwłaszcza, że tańczony na zakończenie turnieju. Podczas turnieju tańczy się go w tempie 52 takty na minutę. Jest to tempo bardzo szybkie, dlatego też nazwano ten taniec quickstep - szybki foxtrot.

6. Samba (takt 2/4, tempo 50-52 takty na minutę)

Dokładna nazwa to "O samba", która pochodzi z języka brazylijskiego i portugalskiego. Pierwszą formą samby był taniec "w kółko", a zapoczątkowali go Murzyni ze szczepu Bantu. Natomiast w Europie samba stała się tańcem turniejowym, bogatym w różnego typu "wariacje". Narodowy taniec Brazylii, na ogół kojarzony z karnawałem w Rio de Janerio. Posiada wiele kombinacji rytmicznych, łatwo wpada w ucho. Polega na sprężystym ruchu całego ciała, a przede wszystkim bioder. Jest tańcem szybkim, progresywnym, przestrzennie ruchowym i niezwykle podniecającym. W turniejach par zawodowych tańczonych pomiędzy cha-chą, a rumbą rozdzielając ich podobny charakter rytmiczny.

7. Cha- cha- cha (takt 4/4, tempo 30-32 takty na minutę)

Jeden z najmłodszych tańców latynoamerykańskich pochodzenia Kubańskiego. Enrique Jarrin rozwinął cha-cha-cha z mambo. W stylu i sposobie tańczenia zmieniał się kilkakrotnie. Początkowa forma stacatto polegająca na ostrym zginaniu i prostowaniu kolan, została zastąpiona (pod wpływem nowego stylu utworów muzycznych) łagodniejszą, lecz w dalszym ciągu rytmiczną akcją nóg. Forma taneczna została ustalona dopiero w 1953r. W 1957r. po raz pierwszy zatańczono ten taniec w Niemczech, a Gerd Hadrich pokazał pierwsze kroki. Jest tańcem bardzo popularnym i lubianym zarówno wśród tancerzy jak i miłośników tańca. Cha-cha-cha ma w sobie dużo elementów jazzu, beat'u i tańca dyskotekowego. Cechą charakterystyczną jest fascynujący rytm i swawolne ruchy opatrzone kokieteryjnym flirtem.

8. Rumba (takt 4/4, tempo 26-29 takty na minutę)

Tak jak samba kojarzy się z Brazylią, tak rumba z Kubą. Ma swe korzenie w mambolero i jest spokrewniona z hanaberą. Jest agitacyjnym tańcem afrykańsko-kubańskim. Od roku 1932 stała się rumba w Niemczech tańcem turniejowym. Formami wyrazu są: starania partnerki o względy partnera, "ucieczka" i całkowite oddanie się partnera swej partnerce. Taniec o wysokim stopniu erotycznym, pełnym gwałtownych i wijących się ruchów bioder, ramion i korpusu. Jest wyrazem uczucia partnerów. W początkowej fazie nauki dobry do ćwiczeń rytmiki i techniki tańca towarzyskiego. Pełnię wnętrza rumby mogą pokazać dopiero dojrzali tancerze.

9. Jive (takt 4/4, tempo 44 takty na minutę)

Młody taniec powstały w okresie tzw. rewolucji tanecznej po 1910 roku w wyniku stylizacji swingowych i jazzowych, bogatych w wiele pomysłów ruchowych. Jako jitlerburg został przywieziony do Europy w roku 1940 przez amerykańskich żołnierzy. Później znany jako boigie-woogie. W Anglii został udoskonalony. Od połowy lat siedemdziesiątych jest tańcem turniejowym. W tańcu tym dostrzec można wpływy afrykańskie. Jive ukazuje nam jaką wspaniałą radością jest życie. Podobny do rock and rolla, choć bez figur akrobatycznych. W obecnej wersji jest klasycznym tańcem jazzowym, wpływającym na powstanie nowych "szaleństw tanecznych". Wszystkie one są przelotnymi zjawiskami, jive jednak trwa i nadal się rozwija. Podobnie jak w quickstepie wymaga dobrej sprawności i kondycji, gdyż tańczony jest jako ostatni taniec.

10. Disco Samba (takt 2/4 lub 4/4, tempo każde :))

Disco Samba jest tańcem pochodzenia brazylijskiego. Jest to taniec bardzo uniwersalny i zapewne temu zawdzięcza on swoją popularność. Możemy wykorzystać umiejętność tańczenia Disco Samby na większości imprez tanecznych, odczuwamy przy tym niezmierną przyjemność, gdyż jest to taniec w parze. Słuchając muzyki w rytm, której chcemy zatańczyć, musimy przestrzegać podstawowej zasady – Tańczymy do Rytmu, a wyjaśniając już bardziej przejrzyście: słyszymy cztery uderzenia, z których pierwsze i trzecie są akcentowane, ale musimy dostosować pierwszy krok taneczny do pierwszego akcentowanego uderzenia. Przy Disco się bawimy !
Nie ma tutaj tak bardzo „sztywnych” zasad jakie panują w innych tańcach towarzyskich. Możemy wymyślać nowe przejścia i figury. Niestandardowo łączyć poznane już elementy. Jest to taniec z fantazją. Partner, który nauczy się dobrze „prowadzić” będzie w stanie zatańczyć z każdą partnerką, nawet taką, która nie zna dobrze podstawowych kroków Disco Samby.

11. Disco Swing

Najpopularniejszy taniec tańczony do każdego tempa, popularnie zwany jako dwa na jeden.

12. Rock' n' roll

Rock and roll (w dosłownym tłumaczeniu "trzęś się i kołysz") jest tańcem nieujarzmionym, szalonym w tempie 44-48 taktów na minutę. Gdy pojawił się w połowie lat 50 w USA, tak jak muzyka wywołał oburzenie wśród dorosłych, a przypadł do gusty im dzieciom. Rock and Roll to taniec wyzwolony i dziki, odrzucający konwenanse i tradycyjne układy taneczne. Potem wybuchła rock'and'rollowa moda; dziewczyny nosiły szerokie spódnice i obcisłe bluzki, panowie natomiast spodnie opadające na buty, kraciaste marynarki i wąskie krawaty. Muzykę uznano za diabelską
i zachęcająca do grzechu. Nie puszczano jej w radiu. Nie pojawiała się na szkolnych potańcówkach. Kołysanie biodrami, podrzucanie partnerki, owijanie jej wokół tułowia uznano za niezgodne z panującymi obyczajami.
"Taniec czarnej mniejszości" - tak o rock and rollu mówili przedstawiciele białej klasy średniej, nie kryjąc gniewu i oburzenia. Nie mieli jednak szans. Ten szalony taniec, który obfituje w ciekawe kroki oraz masę figur akrobatycznych przetrwał i stał się jednym z największych szaleństw, które dzisiaj odradza się na nowo. Rock and roll znów jest na topie !

13. Salsa

Salsa jest niezwykłym tańcem opartym na równie niezwykłej muzyce. Muzyka ta dojrzewała przez pokolenia żyjących na Karaibach czarnoskórych ludzi. Dzięki synergii najlepszych elementów wielu kultur, afrykańskich instrumentów, hiszpańskiego języka, jazzu, powstał rytm, który przemawia z równą siłą do wszystkich ludzi niezależnie od ich pochodzenia.